BEOGRADSKI NADREALIZAM

1920. - 1923., Beograd

RADOVI

Biografija

Ex Jugoslavija

1915-1946

Beogradski nadrealizam je poslije Zenitizma i Dade treći avangardni pokret na području Jugoslavije.

Sredinom dvadesetih godina javlja se u formi protonadrealizma, a potom 1929. godine postaje pokret trinaestorice beogradskih nadrealista, okupljenih oko književnika Marka Ristića: pjesnici i publicisti Vane Bor (Stevan Živadinović), Aleksandar Vučo, Oskar Davičo, Milan Dedinac, Mladen Dimitrijević, Đorđe Jovanović, Đorđe Kostić, Dušan Matić, Branko Milovanović, Koča Popović, Petar Popović, te slikar Radojica Živanović Noe. Najznačajnija nadrealistička načela ostvarena su u nizu polemičkih natpisa i u brojnim publikacijama, a naročito u ilustriranom Almanahu Nemoguće – L’Impossible (1930.) i u tri broja časopisa Nadrealizam danas i ovde (1931. – 1932.).

Posebnu važnost predstavlja bogata razmjena s francuskim nadrealistima pa su u beogradskim publikacijama surađivali André Breton, Louis Aragon, René Char, André Thirion i drugi, a ilustrirane su djelima Pabla Picassa, Salvadora Dalija, Maxa Ernsta, Yvesa Tanguya, Alberta Giacomettija i Joana Miròa. Monny de Boully, Dušan Matić i Marko Ristić surađuju u časopisu La Révolution surréaliste; Vane Bor i Koča Popović potpisuju manifest Un Homme du goût, a Marko Ristić, potpisnik Drugog manifesta, suradnik je Andréa Bretona i časopisa Surréalisme au service de la Révolution i Minotaurea.

Beogradske nadrealiste karakterizira traganje za automatskom pjesničkom formom, etičkim i moralnim počelima, zatim interdisciplinarnost, subverzivni smisao riječi i slike, oblika i materijala, multimedijalni i fotografski eksperimenti, izrazito angažirana strategija i politička orijentacija, kao i primjena psihoanalitičkih teorija u dijalogu s marksizmom. Teoretičari komunizma su ih napadali jer su osporavali marksističke teze o umjetnosti kao društvenom činu, a oni su odbijali represiju u kulturi zastupanu unutar programa socijalističkog realizma. Privlačilo ih je Freudovo učenje o ljudskim nagonima, koje im je pomagalo u razotkrivanju licemjerstva građanskog društva, njegovih institucija i prosječnosti svake vrste. Nadrealizam je, pozivajući se na psihoanalizu, branio čovjekovo pravo na slobodu umjetničkog čina i na nesvjesne prostore duhovnog života.

Politički progoni nadrealista počeli su 1932. godine uhićenjem Oskara Daviča u Bihaću i njegovom presudom na 5 godina robije zbog članstva u Komunističkoj partiji. Zbog revolucionarnih ideja i aktivnosti u Beogradu je 1933. godine uhapšen Koča Popović i poslan u zatvor u Sremskoj Mitrovici. U Beogradu je uhapšen i Đorđe Jovanović. Odmah po objavljivanju, u Zagrebu 1938. godine, a po Zakonu o zaštiti javne sigurnosti i poretka u državi, zabranjena je i uništena Turpituda, paranoidno-didaktička rapsodija Marka Ristića s crtežima Krste Hegedušića. 

Projekti u kojima su izlagani radovi

umjetnički utjecaji

BEOGRADSKI NADREALIZAM utjecao je na:

MARKO RISTIĆ

Ex Jugoslavija

1915-1946

VANE BOR

Ex Jugoslavija

1915-1946

BOGDANKA POZNANOVIĆ

Ex Jugoslavija

1968-1989

Na BEOGRADSKI NADREALIZAM utjecali su:

BOŠKO TOKIN

Ex Jugoslavija

1915-1946

MARKO RISTIĆ

Ex Jugoslavija

1915-1946

OSKAR DAVIČO

Ex Jugoslavija

1915-1946

LJUBIŠA JOCIĆ

Ex Jugoslavija

1915-1946

DUŠAN MATIĆ

Ex Jugoslavija

1915-1946

VANE BOR

Ex Jugoslavija

1915-1946

RASTKO PETROVIĆ

Ex Jugoslavija

1915-1946

SALMON MONNY DE BOULLY

Ex Jugoslavija

1915-1946

ALEKSANDAR VUČO

Ex Jugoslavija

1915-1946

RADE DRAINAC

Ex Jugoslavija

1915-1946