„Portreti su obično frontalni – stavljaju svoje subjekte na izložbu i pozivaju gledatelje da ih pogledaju izravno. Suprotno tome, eksperimentalni kinematografski portreti i autoportreti predstavljeni u ovom programu uživaju u umnožavanju gledišta i u decentriranom, čak i razdvojenom prikazu ljudi i mjesta. Povučena iz bogate povijesti avangardnog filmskog stvaralaštva u Jugoslaviji (1945. – 1991.), raznolika u cilju, pristupu i estetskom senzibilitetu, ova djela – od kojih su neka izuzetno rijetka – prikazuju jedinstvenu moć kinematografije u ispitivanju odnosa između intimnosti i eksterijer dok kreativno vijugaju između promatranja i mašte; lice, um i tijelo; jastvo i njegovo napuštanje. Okupljajući afirmirane umjetnike i manje poznate kino-amatere, dok u prvi plan stavljaju žene filmskih stvaralaca, premda uglavnom podcijenjeni doprinos živopisnoj eksperimentalnoj sceni Jugoslavije, ovu portretnu galeriju uokviruju dva minimalistička pejzažna filma. Nebo je granica.”